დღეს ვფიქრობდი - საქართველოს მოსახლეობის 80%-ს ცხოველების სიკვდილზე რომ მითქვამს დანანებით - დაიღუპა მეთქი, რომელიმეზე, - ნწნწნწ საწყალი... პანაშვიდზე რა ყვავილები მოვიტანოთ... აბა აბა საცოდავი - და მსგავსი ტექსტებიც წამოსულა...
ჰო და გავარტყი ასეთების იუმორს და "მხარდაჭერას"!
სწორედ ამიტომ არ ჩერდება მძღოლი, რომელიც ძაღლს ან კატას გადაუვლის ქუჩაში, ან სადისტის ბავშვის მშობელი აიქნევს ხელს - თქვენი შვილები ატარეთ ფსიქოლოგთანო....
როდესაც სულიერს - სულიერის დაღუპვა არ ადარდებს (იმ დონეზე მაინც, რომ ვაიხუმრობებისგან თავს შეიკავებს და გაჩუმდება მაინც) - ძალიან საეჭვოა, სევდიანია და საშიშია... - აი სად გვაქვს საქმე ცუდად... სად არ გვაქვს სული და სად ვიმსახურებთ ღვთის რისხვას...
მე უსაზღვრო პატივს ვცემ და მიყვარს ადამიანები, რომლებიც საკუთარი ოჯახის სასაფლაოზე მარხავენ შინაურ ბინადრებს, რომლებმაც მათთან ერთად მთელი ცხოვრება იცხოვრეს, უყვარდათ და უერთგულეს!
_
აი ის დანარჩენები კი.... დანარჩენები უბრალოდ იბადებიან და კვდებიან ისე, რომ ღმერთის ნაჩუქარი სიცოცხლის განმავლობაში ვერ ხვდებიან და ვერ გრძნობენ ყველაზე მთავარს! - სიყვარულს და ადამიანობას!
ეცინება!
Комментариев нет:
Отправить комментарий